تأثیر مصرف توأم کودهای شیمیایی و زیستی فسفاته و نیتروژنه بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم

این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجراء گردید. تیمارهای مورد آزمایش شامل کود فسفره در 4 سطح به صورت 1- تماماً از طریق کود سوپر فسفات تریپل، 2- 70% کود سوپر فسفات تریپل و مابقی از طریق کود زیستی فسفاته بارور2، 3- 40% کود سوپر فسفات تریپل و مابقی از طریق کود زیستی فسفاته بارور2 ، 4- تماماً از طریق کود زیستی فسفاته بارور2. عامل دوم  کود نیتروژن در 3 سطح 1- تماماً از طریق کود اوره، 2- 70% کود اوره و مابقی از طریق ازتوباکتر، 3- 40% کود اوره و مابقی از طریق ازتوباکتر بود. نتایج نشان داد که تفاوت بین سطوح کود فسفاته از نظر تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در سطح احتمال یک درصد معنی دار اما در شاخص برداشت تفاوت معنی دار مشاهده نشد. در سطوح مختلف کود نیتروژنه، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در سطح احتمال یک درصد و از نظر تعداد سنبله در متر مربع و وزن هزار دانه در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شدند. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمارکودی70% سوپر فسفات و 70% اوره به همراه کود فسفره بارور2 و ازتو باکتر با 13/6740 کیلوگرم در هکتار و کمترین آن در تیمار تماماً سوپر فسفات تریپل و اوره با 72/3481 کیلوگرم در هکتار بود. با توجه به این نتایج کاربرد 70% کود سوپر فسفات تریپل و مابقی از طریق کود زیستی فسفاته بارور2 و 70% اوره و مابقی ازتوباکتر نسبت به سایر تیمارها باعث بهبود عملکرد و اجزای عملکرد شده و در منطقه نیز قابل توصیه می باشد.